Zmiany w Podopiecznych Akademii okiem pedagogów szkolnych
Przedstawiamy opinie pedagogów i pedagożek szkolnych, którzy na co dzień diagnozują trudności Uczniów i Uczennic, współpracują z Nauczycielami_kami oraz Rodzicami/Opiekunami. Pedagodzy – szkół współpracujących z Akademią Przyszłości – rekrutują do programu Dzieci. Poniżej przedstawiamy historie Podopiecznych, którzy w Akademii są kolejny rok, a pedagodzy dostrzegają w nich znaczące zmiany.
W opiniach pedagogów i pedagożek możemy przeczytać m.in.: chętniej odzywa się na lekcji, stała się weselsza, łatwiej radzi sobie z porażkami, lepiej radzi sobie z trudnymi emocjami, poczuł się zauważony i doceniony, chętniej nawiązuje relacje z rówieśnikami. Więcej o takich inspirujących historiach przeczytasz poniżej:
Nabycie pewności siebie w nowym środowisku
Tak 10-letni Michał skomentował udział w Akademii: „To świetne doświadczenie”.
Historia Michała: Dołączył do zespołu klasowego w roku szkolnym 2022/23. Jako nowy uczeń z trudnościami w wyrażaniu emocji nie potrafił nawiązywać relacji z rówieśnikami.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Komentarz pedagoga:
„Michał dzięki systematycznym kontaktom z Wolontariuszką nabył pewności w funkcjonowaniu w nowym środowisku. Bardzo otworzył się na kontakty z nowymi osobami, chętniej wchodzi w relacje z rówieśnikami, łatwiej radzi sobie z porażkami. Żeby wzmocnić rozpoczętą pracę należy kontynuować udział Dziecka w projekcie”.
Trzy słowa, które w tym roku chłopiec wybrał na opis siebie, to: „Komunikatywny, otwarty, wrażliwy”.
W przyszłości chłopiec chce zostać: Piłkarzem, psychologiem
Wspieraj Dzieci z Akademii Przyszłości,
by nie czuły się same w budowaniu wiary w siebie.
Ufunduj Indeks dla Dziecka z Akademii Przyszłości
i daj mu szansę na lepszą przyszłość.
Szczęśliwa z uczestnictwa w Akademii
Historia Oli: 9-latka ma łatwość w nawiązywaniu kontaktów z innymi, ale ze względu na chęć stawiania na swoim, czasem popada w konflikty z rówieśnikami. Ola jako bardzo aktywna osoba potrzebuje wypełnienia swojego czasu zajęciami, które pozwolą jej na rozwój zainteresowań. Ponadto dziewczynka lubi kontakt z osobami dorosłymi.
Komentarz pedagoga:
„Ola była szczęśliwa z uczestnictwa w Akademii Przyszłości, nie mogła doczekać się kolejnych spotkań z Wolontariuszką. Spędzała czas w aktywny sposób, co bardzo lubi robić. Miała poczucie zaopiekowania i tego, że ktoś dorosły skupia na niej uwagę”.
Trzy słowa, które wybrała Ola na opis siebie: energiczna, lubię malować, często rozrabiam
Marzenie dziewczynki: malować piękniej niż p. Róża
Radzenie sobie z trudnymi emocjami
Historia Dawida: 13-letni chłopiec miał problemy z działaniem pod wpływem emocji, nie potrafił radzić sobie w trudnych sytuacjach. Dawid jest nieśmiały, zamknięty w sobie. Nie radzi sobie w sytuacji porażki. Udział w zajęciach Akademii pomaga mu pokonywać te wyzwania i rozwiązywać trudności w kontaktach z rówieśnikami.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Spostrzeżenie pedagoga:
„Chłopiec o wiele lepiej radzi sobie z emocjami, z rozładowaniem napięcia bez negatywnego zachowania i emocji, chętnie współpracuje, zdobywa umiejętności pomocne w nawiązywaniu relacji międzyludzkich”.
Dziecko wytrwale dąży do celu, chętnie rozwija zainteresowania. Potrafi się mobilizować do osiągnięcia wytyczonego celu, gdy ma ku temu odpowiednie warunki. Chłopiec jest ambitny i odpowiednio zmotywowany ma szansę na osiąganie sukcesu.
Dawid w przyszłości chce zostać: grafikiem komputerowym
Na pytanie o trzy słowa, które go opisują – odpowiedział: „Nie wiem”.
Radość ze spotkań z Wolontariuszką
Historia Agnieszki: 12-letnia Agnieszka przebywa w placówce opiekuńczo-wychowawczej. Jest bardzo zdolna i potrzebuje ukierunkowania zainteresowań oraz zorganizowania wolnego czasu poza placówką.
Opinia pedagoga:
„Dziewczynka bardzo lubiła spotkania ze swoją Wolontariuszką. Dawały jej dużo radości i bardzo chciała je kontynuować”.
W przyszłości chce zostać: artystką
Agnieszka wybrała takie trzy słowa na opis siebie: Wesoła, miła i towarzyska
Poczucie docenienia
Historia Jakuba: 14-latek ma poczucie odrzucenia przez kolegów z klasy. Choć wcale tak nie jest, bo koledzy dbają o niego i interesują się nim. Chłopiec potrzebuje bardzo dużo uwagi ze strony grupy rówieśniczej. Jak nie otrzymuje jej w takim stopniu jakby chciał, to wpada w niepokój i pojawia się u niego obniżony nastrój. Jakub bardzo dobrze czuje się w kontakcie indywidualnym z osobą dorosłą. To, co mówi na temat klasy i jego relacji z rówieśnikami, że go nie lubią i odrzucają, nie jest adekwatne do rzeczywistego traktowania go przez kolegów z klasy. Jakub bardzo lubi spotkania z Wolontariuszką, czuje się wtedy zauważony i doceniony.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Spostrzeżenia pedagoga szkolnego:
„Jakub poczuł się zauważony i doceniony. Dzięki spotkaniom z Wolontariuszką bardziej się otworzył w kontaktach społecznych, potrafi mówić o swoich potrzebach, częściej ma pogodny nastrój. Nawiązał też dobre relacje z dwoma koleżankami z klasy – spędzają ze sobą czas, wspierają się w trudnych momentach”.
Jakub jest dobry z informatyki. Interesuje się programowaniem i autobusami – wie o nich wszystko, lubi nimi jeździć i obserwować, jak kierowca prowadzi autobus.
Trzy słowa, które Jakub wybrał na opis siebie, to: miły, nieśmiały, wesoły
W przyszłości chce zostać kierowcą autobusu.
Zaspokojona potrzeba uwagi dorosłego
Historia Konrada: 9-letni Konrad przebywa w placówce opiekuńczo – wychowawczej. Ma mało wiary w siebie i potrzebę poczucia, że jest ważny dla kogoś, zwłaszcza dla dorosłego. Spotkania z Wolontariuszem otwierają chłopca na nowych ludzi oraz poprawiają jego samoocenę.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Opinia pedagoga:
„Chłopiec był bardzo zadowolony ze spotkań z Wolontariuszem, które zaspokajały jego potrzebę uwagi ze strony osoby dorosłej. Konrad poprzez udział w Akademii Przyszłości buduje swoja samoocenę na bardziej pozytywną, czuje się dla kogoś ważny. Chłopiec potrzebuje od osoby dorosłej poczucia bezpieczeństwa, dobrych, przyjaznych relacji, skupienia uwagi na nim”.
Trzy słowa, które wybrał Konrad na opis siebie: wesoły, pomocny, szybki
W przyszłości chce zostać: prawnikiem
Chętniej odzywa się na lekcjach
Historia Julii: 9-letnia dziewczynka jest bardzo nieśmiała i wycofana. Często reaguje płaczem na niepowodzenia.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Obserwacja pedagoga:
„Dziewczynka otworzyła się bardziej na proponowane zabawy w grupie. Chętniej odzywa się na lekcjach. Stała się weselsza”.
Pedagog dostrzega potrzebę kontynuacji udziału Dziewczynki w Akademii:
„Dalsza praca w kierunku budowania w dziewczynce pewności siebie oraz sprawczości”.
Julia wpisała „nie wiem” w miejscu trzech słów o niej.
W przyszłości chce zostać: „nie wiem”
Wolontariusz – powiernik spraw chłopca
Historia Dominika: 12-letni chłopiec czasami źle odczytuje intencje rówieśników, co powoduje konflikty.
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Komentarz pedagoga:
„Dominik znacznie otworzył się na kontakt z ludźmi, chętniej nawiązuje relacje z rówieśnikami. Chłopiec traktuje Akademię jako swoje miejsce. Współpraca z Wolontariuszem daje mu poczucie bezpieczeństwa, a Wolontariusza traktuje jak powiernika jego spraw”.
Trzy słowa, które chłopiec wybrał na opis siebie: spokój, dobrze zorganizowana i cicha osoba
Marzenie chłopca: znaleźć się na wyścigu formuły 1 z udziałem Lewisa Hamiltona
Częściej chodzi do szkoły
Historia Edmunda: 13-letni chłopiec jest nieśmiały, potrzebuje czasu na nawiązanie kontaktu, nie ma zbyt wielu znajomych wśród rówieśników. W zeszłym roku szkolnym nastąpiła poprawa. Wcześniej frekwencja szkolna u chłopca była niska
Co dało Dziecku uczestnictwo w Programie? Jaka zmiana w nim zaszła?
Opinia pedagoga:
„Nawiązał bardzo dobry kontakt z Wolontariuszem, otworzył się na ten kontakt. Radzi sobie lepiej w szkole, ma wyższą frekwencję”.
Trzy słowa, które wymienił chłopiec na opis siebie: “nieśmiały, skromny” (napisał tylko dwa słowa). Jeszcze nie wie, kim zostać w przyszłości.
Zmiany, które dostrzegli pedagodzy i pedagożki szkolne, mogły wydarzyć się dzięki Wolontariuszom i Wolontariuszkom, ale także dzięki Darczyńcom i Darczyńczyniom. Każdego roku cegiełka po cegiełce kolejni Podopieczni_e Akademii dostają szansę na zmianę i zaczynają wierzyć w siebie oraz budować satysfakcjonujące relacje z otoczeniem.
Wspieraj Dzieci z Akademii Przyszłości,
by nie czuły się same w budowaniu wiary w siebie.
Ufunduj Indeks dla Dziecka z Akademii Przyszłości
i daj mu szansę na lepszą przyszłość.
Co może Cię zainteresować:
Pisaliśmy już co Rodzice/ Opiekunowie sądzą o Akademii Przyszłość i Wolontariuszach_kach, którzy spotykają się z ich Dziećmi, a także jakie zmiany dostrzegają w nich po udziale w programie: Co Rodzice i Opiekunowie Podopiecznych Akademii Przyszłości myślą o programie?
Pisaliśmy też co Dzieci myślą o inicjatywie, w której uczestniczą i co zmieniło się w nich po programie: „Dowiedziałem się, że mam ukryte talenty”; „Odkryłem, że jestem bardziej mądry niż myślałem”. I wiele wiećej przeczytasz tutaj: Jak to jest zacząć wierzyć w siebie?
To również Cię zainteresuje:
