„Niewidoczny” na „zajęty… realizowaniem marzeń!”– zmieniamy status Dzieci w Akademii Przyszłości    

---

W Akademii Przyszłości zmienia się status Dziecka z „niedostępny” czy „niewidoczny” na „zajęty… realizowaniem marzeń!” albo „niewidzialny” na „zajęty zabawą z rówieśnikami”. Wraz z tą zmianą Dziecko zaczyna wierzyć w siebie i widzi swoje mocne strony. Akademia chce, by Dzieci zaczęły samodzielnie pokonywać dotychczasowe trudności i z podniesioną głową patrzyły w przyszłość – w tym pomagają Wolontariusze_ki. Zobacz, jak pięknie zmieniają się „statusy” Dzieci.  

W każdej edycji Akademii Przyszłości jest ok. 2 tys. Dzieci, które przez długi czas miały statusy: „niedostępny”, „zajęty niewiarą w siebie”, „nie przeszkadzać, bo boję się rówieśników”, „nie przeszkadzać, bo wstydzę się odpowiadać przed klasą”. Pod koniec edycji status ulega zmianie. Widać to też w Indeksie Sukcesów, papierowej książeczce, w które Dziecko ze wsparciem Wolontariusza_ki wpisuje swoje małe sukcesy.  

Zosia, Antek, Kasia mają status „niewidoczny”  

Zosia, Antek, Kasia – to Podopieczni Akademii. Zosia najlepiej czuje się w towarzystwie swoich kredek i flamastrów. Jest bardzo nieśmiałą i wycofaną dziewczynką. Marzy o tym, by „w końcu się nie bać i mieć chociaż jedną przyjaciółkę”. Niestety wśród rówieśników czuje się niepewnie, dlatego ucieka w tworzenie szczęśliwych światów na rysunkach, do których ma niezwykły talent.  

Antek jako swoją wymarzoną supermoc wskazał „niewidzialność”. Chciałby zniknąć za każdym razem, kiedy koledzy naśmiewają się z tego, że nie biega czy nie liczy tak szybko jak oni. Chciałby znaleźć chociaż jednego dobrego kolegę, ale zapytany o największe marzenie, kieruje swoją uwagę na innych i odpowiada: „żeby nie było ludzi biednych”.  

11-letnia Kasia ma ponadprzeciętną pamięć, dlatego jest najlepsza w klasie w wielu przedmiotach. Lubi swoje oceny, ale to przez wysokie wyniki w nauce koleżanki i koledzy nie lubią jej. Dokuczają, rozpraszają, nie zapraszają do wspólnych zabaw, przez co dziewczynka coraz bardziej zamyka się w sobie. 

Obecność Wolontariusza_ki może na zawsze odmienić ich życie, zmienić jego status z „niewidoczny” na „nie ma mnie w domu, eksploruję świat”! 

Zmiana statusu „małomówna” na „pewniejsza siebie” 

Anastazja była w poprzedniej edycji Akademii. Dziewczynka miała tylko jedną koleżankę, z którą siedziała w ławce. 10-latka bywała bardzo smutna, gdy jej koleżanka nie pojawiała się w szkole. Wtedy spędzała samotnie przerwy, mimo że w klasie były też inne Dzieci, bo Anastazja nie potrafiła nawiązywać nowych znajomości. Dziewczynka jest „wrażliwa i nieśmiała”, to dwie cechy, które wybrała na opis siebie. One dużo tłumaczą.  

Obecność Wolontariuszki bardzo pozytywnie na nią wpłynęła. Już po kilku spotkaniach Wolontariuszka zanotowała: „Anastazja z zaangażowaniem współpracowała przy tworzeniu zasad naszych spotkań. Samodzielnie wymyśliła wiele z nich”. Na kolejnym spotkaniu Wolontariuszka zauważyła: „Anastazja z coraz większą śmiałością opowiadała o sobie”. 

W specjalnym Indeksie Sukcesów dziewczynka zanotowała drobny sukces, który dla niej jest wielki, bo pokazuje Jej, że potrafi: „Przełamałam swoją nieśmiałość w jednej sytuacji w szkole”.  

Zmiana statusu z „załamana” na „otwarta na doświadczenia” 

Ewa nie radziła sobie z niepowodzeniami – szczególnie w sporcie. A to jej największa pasja. W przyszłości planuje założyć własną drużynę piłkarską, bo jak sama mówi najwięcej radości sprawia jej gra w piłkę nożną. 10-latka była Podopieczną Akademii Przyszłości i co tydzień spotykała się ze swoją Wolontariuszką.

Podczas wielu rozmów i zabaw Wolontariuszka chwaliła dziewczynkę za wysiłek, a nie tylko za wynik. Powoli budowała w niej świadomość, że sukcesem jest stawanie się lepszą w drodze do celu, a nie samo osiągnięcie celu.  

Po kilku tygodniach od pierwszego spotkania dziewczynka – pod czułym okiem Wolontariuszki – zanotowała w Indeksie Sukcesów: „Starałam się nie przejmować, kiedy nie wbiłam gola”. Innym razem napisała: „Podczas gry, świetnie współpracowałam z drużyną”.  

Zmiana statusu z „nieszczęśliwy” na „szczęśliwy i rozmowny” 

10-letni Daniel pragnienie o „byciu szczęśliwym człowiekiem” zostawił daleko w sferze marzeń. O sobie napisał, że jest „aktywny, miły, mądry”, ale czy radosny? Chłopiec przez całą 3. klasę nie wierzył w siebie i odczuwał wielki smutek, który wyraźnie malował się na jego twarzy. Szczególnie gdy stał obok bawiących się dzieci i nie miał odwagi do nich podejść.  

W Akademii Przyszłości przez kilka miesięcy spotykał się z Wolontariuszem, który budował w nim – cegiełka po cegiełce – poczucie własnej wartości. „Daniel, Ty naprawdę ciekawie opowiadasz o judo. Jesteś w tym dobry. Doceń to!” – powtarzał Wolontariusz. Gratulował mu, gdy mimo braku chęci, chłopiec mobilizował siły, by odrobić zaległe ćwiczenia.  

Z tygodnia na tydzień nieśmiałość chłopca zmieniała się w śmiałość. Aż pewnego dnia w jego Indeksie Sukcesów pojawił się wpis: „Szybko przełamałem swoją nieśmiałość. Mimo że nie znałem pani, to brałem udział w rozmowie przez całe spotkanie. Opowiadałem o swojej pasji i zadawałem pytania”.   

Zmiana statusu z „niedostępny” na „gotowy do działania” 

Kacper panicznie bał się niepowodzenia, a właściwie tego, co miało wydarzyć się po nim – śmiech wszystkich dookoła. Taką wizją obezwładniał się chłopiec. Dlatego nie ćwiczył na W-Fie, nie rysował, nie odpowiadał pod tablicą. Jak w takiej sytuacji miałby spełniać marzenia o byciu informatykiem i założeniu sklepu komputerowego?  

Rok temu Kacper trafił do Akademii Przyszłości i tam poznał swojego Wolontariusza, który spotykał się z nim regularnie raz w tygodniu. Wolontariusz wspierał chłopca w budowaniu jego pewności siebie. Po kilku tygodniach w specjalnym Indeksie Sukcesów – pod wpływem inspiracji Wolontariusza – Kacper zanotował: „Zapisałem się na dodatkowe zajęcia z informatyki, będziemy drukować 3D”. W kolejnym tygodniu chłopiec napisał: „Nauczyłem się salta na trampolinie”.   

Wolontariusz z radością podsumowuje współpracę ze swoim Podopiecznym: „Kacper zaczyna dostrzegać, że sukces to nie tylko bycie najlepszym, ale też drobne kroki w drodze do celu”.  

Wolontariusz, Wolontariuszka zmieniają swój status 

Udział w Akademii Przyszłości to szansa na odmianę w życiu Dziecka, które mierzy się z niskim poczuciem własnej wartości. To także szansa dla Wolontariuszy_ek – na rozwijanie swoich kompetencji. Organizacja czasu pracy, podniesienie umiejętności interpersonalnych i komunikacyjnych – zarówno praca z Dzieckiem, jak i dostęp do oferty szkoleń z zakresu zarządzania czy komunikacji, jakie gwarantują organizatorzy Programu, niosą za sobą wiele korzyści.   

Zmiana statusu symbolizuje zmianę w życiu Dziecka i Wolontariusza_ka. Nawet drobna zmiana, może pociągnąć za sobą wielkie zmiany. Dlatego warto “coś” zmienić w swoim życiu.  

To również Cię zainteresuje:

• To ostatni moment, by zgłosić się do wolontariatu w Akademii Przyszłości! Wciąż brakuje ponad 1300 chętnych
• Wolontariat w Akademii Przyszłości to dla mnie długodystansowa inwestycja
• Dorosły przyjaciel, opiekun, przewodnik w życiu Dziecka – jak bardzo jest potrzebny?